Sunday, July 31, 2022

เจน

น้องเจนเป็นน้องสาวแท้ๆของเอลิซาเบธและไบกี้ คลานตามกันในท่อระบายน้ำหน้าร้านขายยาตอนอายุ 2 สัปดาห์ในคืนวันฝนตกที่นำ้ท่วมขัง โชคดีที่เจอน้องต้นกับน้องแอม

ทั้งสองได้เอา 3 ทารกแมวมาเลี้ยงตั้งแต่ยังไม่ลืมตา ป้อนนม เช็ดตัว นวดตูดกระตุ้นการขับถ่าย พร้อมถามเราว่าอยากเลี้ยงแมวไหม 
ตัวนี้เอลิซาเบธเบบี้

น้องเจนเบบี้

พอเห็นรูปที่น้องส่งมาให้เราก็ตอบตกลงทันที เลี้ยง 2 ตัวดีกว่าเลี้ยงตัวเดียว ให้วิ่งเล่นกัน เพิ่มพลังชี่ให้บ้าน 
เลี้ยงมาได้ 5 เดือนน้องเจนเริ่มมีอาการขึ้นรา ตามประสาแม่แมวมือใหม่เลยพาไปหาหมอมั่งไม่ไปหาหมอมั่ง ยาที่หมอให้มาไม่ดีขึ้น ก็เปลี่ยนหมอไปเรื่อยๆ แต่ละหมอบอกโรคไม่เหมือนกัน

แพ้อาหารบ้างล่ะ เป็นภูมิแพ้บ้างล่ะ เป็นเชื้อราบ้างล่ะ เป็นโรคประจำตัวบ้างล่ะ อะไรก็ไม่รู้ รู้แต่เจนมีค่าไตสูง กลัวเจนเป็นโรคไต เลยหยุดหาหมอ รักษาแต่เพียงภายนอกอย่างเดียว 

เหมือนเจนดีขึ้นเป็นระยะๆ  แต่ไม่นานก็กลับมาเป็นอีก โดยเฉพาะช่วงที่เรางานยุ่ง มารู้อีกที อาการก็โคม่า มีการผ่าตัดซีสต์ที่ขาทั้ง  2 ข้าง หลังจากผ่าตัดเสร็จ มีอาการแพ้ เป็นหนอง ต้องล้างแผลอยู่เกือบเดือน 

นอนกอดแขนแม่ด้วยความเจ็บและกลัว

อาการดีขึ้นจากการให้ยาตัวแรง พอร่างกายแข็งแรงก็วิ่งเล่นกับพี่ จากที่เอาแต่นอน มู้ดดี้ เราเห็นก็ดีใจ แต่พอยาหมดฤทธิ์ก็กลับมาเป็นอีก 

ก็ได้แต่ต้องรักษาไปตามอาการ กินยาต่อเนื่องไปเรื่อยๆ รักแล้วก็ต้องดูแลให้ถึงที่สุด

ครั้งล่าสุดมีอาการติดเชื้อในกระแสเลือด เพราะเรามัวแต่ยุ่งเรื่องงาน ยุ่งเรื่องตัวเอง (ตัวเองก็ป่วยจนต้องเข้า รพ. เพราะมัวแต่ยุ่งเรื่องงาน) รู้สึกผิดกับเจนมาก หลังจากนี้จะเอาใจใส่เจนให้มากกว่านี้
พาเจนเดินเล่นครั้งแรก แววตาตระหนกมาก ขี้เลยลูก ขี้ใส่บ้านอีฟเลยลูก 

ยังคงกลัวคนแปลกหน้า วนเวียนใกล้แม่ ทำตัวเป็นเด็กดี

อยู่แต่ในบ้าน พอเจอคนมากๆก็ไปไม่เป็น  อินโทรเวิทเหมือนแม่เลยลูก

จากไม่เคยชอบแมว ไม่คิดเลี้ยงแมว พอได้เลี้ยงก็รู้สึกได้เลยว่ามันไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิด มันคือพลังบวกอย่างนึง ที่ทำให้เรารู้จักให้ 

ค่ารักษาพยาบาลน้องเจนได้รถยนต์คันนึง แต่การตื่นมาได้เห็นหน้าเขา เราว่ามันก็คุ้มแล้ว ก็ใช้คันเก่าไปนานๆนี่แหล่ะ

เดินเอาหน้ามาซบอุ้งมือ

รัก

Saturday, July 30, 2022

Let get start.

ลังเลในการตัดสินใจมาตลอด ว่าจะปิดโซเซียลดีหรือไม่? เพราะเป็นสถานที่เดียวที่เราใช้ติดต่อกับผู้คนโดยไม่ต้องสื่อสารโดยตรง 

ในเฟสบุ๊คเรารับแอดเพื่อนมากมาย เพราะมองเห็นโอกาสในการซื้อขายสินค้า ทำการตลาด แต่ตั้งแต่เฟสบุคทำอะไรอำเภอใจ เปลี่ยนแฟลตฟอร์มเป็นว่าเล่น เรารู้สึกยืมจมูกคนอื่นหายใจมากเกินไป ไอจีก็เหมือนกัน

เราอาจต้องพึ่งพาช่องทางอื่นที่เราต้องเป็นเจ้าของเอง เหมือนกูรูการตลาดได้กล่าวมาหลายปี ว่า e-commerce การฝากร้านขายของจะไม่เวิร์คอีกต่อไป เราต้องสร้างเว็บไซด์ของเราขึ้นมาเอง และอาศัยโซเซียลพวกนี้เป็นแค่ทางผ่านมาบ้านเรา

แต่ก่อนอื่น สร้างโปรดักส์ ก่อนนะปู 😔

เรากำลังเริ่มเขียนนิยายด้วย มีอะไรที่จะทำอีกเยอะ  อยากมีสติและสมาธิมากกว่านี้

ปกติทุกวันนี้นอกจากงานที่กินพลังงานไปเกือบหมดในแต่ละวัน สื่อโซเซียลยังกินเวลาไปไม่น้อย ส่องคนนั้น ดูอันนี้  ไปเรื่อยจนไม่ได้ทำในสิ่งที่ควรทำ

เรารู้สึกถึงการ wrong communication ด้วยแหล่ะ มีคนบางคนเข้าใจผิดในการโพสเฟสข
องเราไม่น้อย เฟสบุ๊คกลายเป็นตำราตัดสินใครสักคนไปโดยปริยาย เราไม่โอเค

เราโดนใครบางคนบล็อคโดยไม่รู้สาเหตุ คงมีอะไรบางอย่างที่ทำให้เขารู้สึกแย่มานาน ยิ่งแก้ยิ่งแย่ การสิ่อสารผ่านตัวอักษรมันอันตรายถ้าอีกฝ่ายมีอคติ  เสียใจแต่ก็ต้องยอมรับในการตัดสินใจของเขา

ลองดูว่าการปิดสื่อโซเซียลของตัวเองนี้จะได้ผลสักกี่แค่ไหน สิ่งที่คาดหวังจะเสร็จหรือไม่ เราจะทุรนทุรายไหม 

ผ่านมา 1 วัน รู้สึกไม่ชินเลย 




Monday, July 25, 2022

...

ปล่อยใจไปตามความรู้สึก
เลิกแสดงว่าเก่งสักวัน
แมวนอนซุกข้างตัว
ฝนตกข้างนอก
หมอนเปียกปอน

Friday, July 22, 2022

Crazy for Korean home style food

 ก่อนหน้านี้ไม่ใคร่สนใจอาหารเอเชียสักเท่าไหร่ค่ะ ปูรู้สึกว่าโซเดียมเยอะ ไม่ทางตรงก็แฝงมาในรูปแบบต่างๆ  ตามประสาคนที่ไม่ค่อยดูแลตัวเองแต่ขี้เกียจเข้าโรงพยาบาล เลยเลี่ยงได้ก็เลี่ยงไป สนใจอาหารตามทะเลเมอดิเตอเรเนี่ยนเสียมากกว่า 

อาหารฝั่งโน่นจะเน้นรสชาติตามธรรมชาติ ให้ความสำคัญกับวัตถุดิบ ชูรสชาติธรรมชาติมากกว่าปรุงแต่งจนเสียรส เครื่องปรุงน้อยและไม่ปรุงแต่งมากเกินไป อะไรที่จับต้องได้ ตาเห็น ปูจะเทใจให้มากกว่า

จนมาพักหลังนี้จริงๆที่ได้เริ่มทานปิ้งย่างเกาหลี ก็ทานได้แต่ไม่ได้ติดใจนัก ยื่งในช่วงกระแสแดจังกึมฟีเว่อร์ ปูนี้แทบไม่ได้แตะ จนกระทั่งมาศึกษาวิถีแมคโคไบโอติก จึงได้รับรู้ถึงการปรับสมดุลร่างกายผ่านอาหาร เลยกลับมาสนใจอาหารพื้นบ้าน ลามมาถึงวัฒนธรรมอาหารเอเชียอื่นๆ 

ประสานกับการได้ดู MUKBANG ของสาวเกาหลีท่านนึง ที่ทำอาหารทานเอง แล้วปูเริ่มสนใจในวิถีการกิน เลยลามไปติดตามการดูอาหารตามบ้านต่างๆ 

สิ่งนึงที่สำคัญมากๆในมื้ออาหารเกาหลีคือ การกินสมดุลระหว่างผักกับเนื้อสัตว์ ไม่ว่าจะเป็นผักสด หรือผักแปรรูปในรูปแบบจานเคียง การดองที่เราเรียกกิมจิ  คนเกาหลีทานผักในแต่ละมื้อเยอะจริงๆ

กิมจินอกจากเป็นอาหารหลัก เหตุจูงใจสำคัญคือการแปรรูปเก็บไว้กินในฤดูหนาว ในช่วงที่ปลูกผักไม่ได้ การกินกิมจิเป็นการเพิ่มพรีไบโอติกส์ให้กับร่างกายอีกด้วย ซึ่งสำคัญมากๆกับระบบขับถ่ายและเกี่ยวโยงไปถึงระบบประสาทอื่นๆ คอยช่วยให้ร่างกายไม่อ่อนแอและไร้โรคภัย 

พอศึกษาไปอีกจะพบว่า ประเทศเกาหลีเป็นประเทศยากจนมาก่อน ด้วยภูมิทัศน์ที่ไม่เอื้ออำนวยในการทำเกษตรและฤดูหนาวที่ยาวนาน และสงครามที่รุกรานยาวนาน ทำให้ชาวเกาหลีมีความเห็นคุณค่าของอาหารเป็นอย่างมาก ข้าวทุกเม็ด รากของพืช เปลือกของผัก ชาวเกาหลีไม่ทิ้งลงถังขยะ 

จนกระทั่งปัจจุบันที่การพัฒนาประเทศไปไกลมาก เกาหลียุคใหม่ได้มีการสั่งผักมาจากจีน หมูจากออสเตรเลีย อื่นๆบ้วนนำเข้าแทบทั้งสิ้น น้อยมากที่ยังทำเกษตรกรรมเป็นอุตสาหกรรม ส่วนใหญ่ทำเพื่อกินในครัวเรือนมากกว่า  ถึงกระนั้นในเมนูอาหารเกาหลี เรายังค้นพบวัฒนธรรมอาหารดั้งเดิมที่ไม่เคยไหลไปกับความเจริญ

ช่วงนี้ปูชอบดูคลิปแม่บ้านท่านหนึ่งที่ทำคลิปลูกสาว ลูกชาย ทานอาหารที่แม่ทำอย่างเอร็ดอร่อย แน่นอนว่าเป็นกฎสากลโลกไปแล้วว่า รสมือแม่นั้นอร่อยที่สุดในโลก โดยอาหารบนโต๊ะนั้นเรียบง่าย ผักชามโต พร้อมกิมจิประเภทต่างๆ  มีอาหารจานหลักบางวันก็ซุป บางวันก็ผัดเนื้อ บ้างก็เนื้อย่าง หมูต้ม ไก่ทอด อะไรก็ว่าไป แต่ไม่เคยขาดผักสักครั้งเดียว

วันนี้มีภาพอาหารบนโต๊ะอาหารของคุณ Maangchi มาให้ชมค่ะ คุณเขาเป็นแม่บ้านเกาหลีที่ย้ายไปอยู่อเมริกา แล้วโด่งดังมีชื่อเสียงจากการทำอาหารเกาหลีลงบลอคค่ะ 








แต่จริงๆแล้วที่ปูชอบจะมีจานผักโตๆวางเคียงอยู่ด้วยค่ะ แต่ในรูปไม่มี  ใครสนใจการทำอาหารเกาหลี ติดตามคุณ Maangchi ได้ที่ https://www.maangchi.com/    คุณเขามี Youtube ด้วยค่ะ 



Tuesday, July 19, 2022

ความเชื่อ


เชื่อเรื่องฮวงจุ้ย ดวง สี หรือตัวเลขกันไหมคะ?

ตอนเด็กๆเคยได้ยินสำนวนหนึ่งที่ว่า "เด็กเชื่อพ่อแม่ วัยรุ่นเชื่อเพื่อน ปริญญาตรีเชื่อตัวเอง ปริญญาโทเชื่อตำราวิชาการ ปริญญาเอกเชื่อหมอดู"  ฉันงงหนัก จะมีคนเชื่อคนอื่นที่ไม่ใช่ตัวเองได้ด้วยเหรอ? ตอนนั้นฉัน 13 ปี 

คุณอาฉันเป็นคนเรียนเก่ง สอบชิงทุนไปต่อปริญญาเอกที่เมืองนอกเมืองนา คุณพ่อได้ส่งฉันไปเป็นติ่งชีวิตเขา  ช่วงหนึ่งที่อยู่ด้วยกันฉันมักเห็นกล่องพัสดุมาส่งที่ห้องพักบ่อยๆ ของข้างในเป็นลูกแก้วปัดรังควานบ้าง กระดิ่งเรียกโชค หรือสร้อยสมหวังในความรัก 

ในวัยที่มีพลังชีวิตเหลือเฟือ ฉันไม่เข้าใจนักว่าทำไมถึงเชื่ออะไรแบบนี้ พระพุทธเจ้าเคยสอนไว้ว่า ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน การพึ่งอะไรที่เราสัมผัสไม่ได้ถึงความจริงใจ ฉันรู้สึกจนตรอก ในวันนั้นฉันไม่เข้าใจโลกผู้ใหญ่มากนัก

พอเข้าสู่วงการหมอดูไพ่ยิปซี มีคนมากมายมาดูกับฉันพร้อมการันตรีถึงความแม่นยำ ฉันไม่ได้รู้สึกยินดีหรือเหลิงไปกับคำเยินยอเหล่านั้น ฉันไม่เชื่อ ใช่ ฉันไม่เชื่อเรื่องดวงแต่ดันเป็นหมอดู ย้อนแยงสิ้นดี ฉันดูเพราะต้องการทอสอบความแม่นยำของทฤษฎี ดูเพราะเก็บสถิติอะไรทำนองนั้น หรือดูเพราะอยากสาระแนชีวิตของใครต่อใคร 

- ดูให้ตัวเองยิ่งแล้วใหญ่ บอกว่าเขาจะกลับมา สุดท้ายก็โดนทิ้งอย่างไม่ใยดี -

มาวันนี้ ฉันในวัยกลางคนที่ตกผลึกชีวิต ได้วิเคราะห์ชีวิตตัวเองก็พบว่า ที่ชีวิตตัวเองไม่ดีอย่างที่คิด เพราะฮวงจุ้ยย! เฮ้ย ฉันเริ่มศึกษาอย่างจริงจังและพบว่า การที่ฉันไม่สมหวังในความรัก เพราะนอนผิดทิศ  การที่ฉันคิดเรื่องงานตลอดเวลาเพราะโต๊ะทำงานอยู่หน้าบ้าน การที่ฉันขับรถใจร้อนเพราะเลขทะเบียนมีเลข 2 กับ 5  การที่ฉันหาเงินได้เยอะแต่กักเงินไม่อยู่เพราะประตูกับหน้าต่างวางเรียงกัน 

แน่นอนว่า ฉันจะรีโนเวทบ้านเร็วๆนี้  และคิดว่าชีวิตฉันจะสบายขึ้น และมีแฟนกับเขาสักที 

ฉันกลับกลายเป็นอย่างคนที่ฉันเคยมองว่าจนตรอกอย่างเต็มใจ ในช่วงวัยที่ไม่มีใครให้ยึดเหนี่ยวจิตใจ


Thursday, July 14, 2022

เหนื่อยไหม?

 "เหงาบ้างไหมพี่? อยู่คนเดียว"   เพื่อนรุ่นน้องถามขึ้นขณะนั่งรถด้วยกันหลังเลิกงาน เธอเป็นสาวรุ่นน้อง คุณแม่เลี้ยงเดี่ยว หน้าตาน่ารักแต่มีนิสัยเก็บตัว 

"เหงา ไม่เท่าไหร่นะ แต่เหนื่อยมากกว่า รีบมีผัวนะ อย่าคิดอยู่คนเดียวเด็ดขาด" ฉันตอบทันควัน ตามประสบการณ์ที่ผ่านร้อนหนาวมาหลายสิบรอบ ทำให้ฉันรู้ซึ้งถึงคำว่าคู่ทุกข์คู่ยาก 

"ยิ่งอายุมากขึ้น ปัจจัยในการใช้ชีวิตมันมีมากกว่าเงิน แต่ละวันเจอปัญหามากมายหลายอย่าง ยิ่งอายุเยอะยิ่งเจอมาก ไหนจะเรื่องเงิน ความรับผิดชอบชีวิตคนในครอบครัว การวางแผนชีวิต การแก้ปัญหารายวัน งาน เจ้านาย บ้าน ค่าน้ำค่าไฟ ความฝัน  ตอนนี้มาเจอเรื่องสุขภาพอีก เหนื่อยจนไม่เข้าใจว่ามีชีวิตอยู่แบบนี้ไปเพื่ออะไร"

" เมื่อก่อนมีพลังงานชีวิตเยอะ รู้สึกเลยว่า ไม่ต้องการใคร ไม่อยากพิรี้พิไร อยู่คนเดียวได้ เก่ง ปัญหาอะไรจัดการได้หมด แค่นอนพักก็หาย แต่ตอนนี้ไม่ได้เลย บอบบาง เซนสิทีฟ รู้สึกตัวคนเดียว พึ่งพิงใครไม่ได้ ต้องเข้มแข็งเดี๋ยวแม่เป็นห่วง  ทำอะไรต้องวางแผนไปหมด คิดเองคนเดียว เดี่ยวเกิดปัญหาจะทำให้คนอื่นเดือดร้อน ใช้ชีวิตแบบระวังมาก ทั้งๆที่ นอนร้องไห้เกือบทุกคืน"
" ไม่ได้ต้องการให้ใครเลี้ยงดูนะ แต่อยากมีคนใจดีสักคน ที่คอยกอดประโลมในยามที่เราเหนื่อย  ลูบหัวเบาๆก็พอ มีคนรับฟังปัญหา  มีคนพาไปหาหมอ มีคนขับรถพาไปเยียวยาจิตใจ เท่านี้ก็พอแล้ว"
"ไม่เคยอิจฉาใครที่ได้ผัวรวยเลยนะ อิจฉาคนที่มีผัวแบบเพื่อนที่อยู่กันแล้วไม่แห้งแล้ง  ซัพพอร์ทกันทุกเรื่องโดยเฉพาะจิตใจ ก็ดีที่สุดแล้ว เงินก็สำคัญแต่คนเรามันอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีกำลังใจ"

"ตอนนี้สเปคเปลี่ยนนะ จากที่ชอบคนฉลาด คนเก่ง ตอนนี้ชอบคนใจดี คนที่ใจเย็น คนที่พร้อมยื่นมือมาฉุดเราในวันที่เราจมดิ่ง คนที่ถนอมความรู้สึกเรา เหมือนเคยเจอแต่เขาไม่ได้ใจดีกับพี่อีกแล้ว"

ฉันร่ายยาวท่ามกลางการจราจรที่ติดขัด พลางนึกถึงใครบางคนที่กลับเข้ามาในชีวิตอีกครั้ง เราคุยกันไม่มากนักฉันก็จับได้ว่า เขาเหงา เขากลับมาเพื่อต้องการแค่เซ็กส์เท่านั้น  พอไม่ได้ดั่งใจก็ออกไปจากชีวิตง่ายดาย  เคยแอบคิดว่าถ้ากลับมาเรียนรู้กันอีกครั้ง ได้แก้ไขข้อที่ผิดพลาดไปก็คงดี ฉันไม่แน่ใจนักว่าต้องรู้สึกอย่างไร  แต่แอบผิดหวังเล็กๆ เขาเคยเป็นคนใจดีกว่านี้ 


"รีบมีผัวนะ อย่าอยู่คนเดียวเลย" ฉันบอกเด็กสาวคนนั้น 


ส่วนตัวเองถึงอยากมีใครสักคน แต่คงยากพอดู นอกจากงานจำนวนมหาศาล ไหนจะปัญหาต่างๆที่กองพะเนินรอการแก้ไข คงไม่กล้ารับใครเข้ามาในตอนนี้ บางทีการนอนร้องไห้คนเดียวยามค่ำคืนคือการบรรเทาความเครียดที่ดีที่สุด



โชคดีที่มีแมว 

Saturday, July 9, 2022

อาลัย


 หลายเดือนมานี่ มีผู้คนมากมายได้จากโลกนี้ไปอย่างน่าเสียดาย
หลายต่อหลายคน โพสต์ถึงเขาเหล่านั้นด้วยความอาลัย

ถ้าฉันไม่อยู่บ้าง จะมีคนอาลัยฉันบ้างไหมนะ?
ฉันถามตัวเอง

อย่าเลย เพราะการที่ฉันจะอยู่หรือจากไป โลกของพวกเขาไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไร 
ยังคงใช้ชีวิตโดยไม่มีฉันได้อย่างปกติ
 
อย่าโพสต์พร่ำพรรณาถึงฉัน ถ้าตอนที่ฉันยังอยู่ไม่เคยถามฉันสักคำว่า สบายดีไหม?
อย่าเอ่ยถึงคุณงามความดี เพราะฉันไม่มี ฉันรู้ตัว
อย่าจัดงานอะไรให้มันเอิกเกริก เพราะจะเหนื่อย  อย่าลืมว่าฉันไปดี 
อย่าลืมว่าฉันไม่ได้ยี่หร่ะกับการมีชีวิตอยู่มากนัก 

เพื่อนรักฉันถามว่า ฉันจะจัดงานแบบไหน ถ้าวันนั้นมาถึง
ฉันนึกนานมาก 
จนฉันนึกถึงเรื่อง  P.S I LOVE YOU ที่งานศพของชาวสกอต คือการดืมวิสกี้และการร้องเพลง
เรียบง่าย
และสงบ
ฉันอยากได้งานแบบนั้น 


เราทุกคนล้วนไม่เคยรู้ว่าวันนั้นมาถึงเมื่อไหร่ 
ไม่ว่าใครจะอยู่หรือไป
เราก็แค่ใช้ชีวิตของตัวเองไปเท่านั้น 



ปล. เขียนพินัยกรรมไว้พร้อมวิธีการเลี้ยงเจนกับเอลิซาเบธเรียบร้อยแล้ว


การนอนคือการเยียวยาจิตใจ



ช่วงหลายเดือนมานี้ มีความรู้สึกถึงความเครียดไม่รู้ตัวกลับมาอีกครั้ง
ได้แต่คิดว่า ไม่เป็นไร โตแล้ว จัดการความรู้สึกตัวเองได้ 
แต่จริงๆแล้วไม่เคยได้เลยสักที 
ได้แต่นอนปล่อยใจไปกับความคิดนั้น 

ไม่เคยปล่อยวางได้สักที 

วันนี้นอนถึง 15.49 น. ฉันยังนอนบนเตียง
โดยมีเจ้าส้มนอนเป็นเพื่อน 

มีเพื่อนขี้เกียจนี่ ดีจัง





Kitchen for single

วันนี้มาแนะนำซีรีย์สั้นๆ  Kitchen for single ค่ะ  มี 12 ตอน ตอนละ 8-9 นาที  เป็นเรื่องราวของสาวน้อยคนนึงที่อาศัยในห้องพักขนาดเล็ก ที่มีครัวเ...