ดาวดวงนั้น

การรู้ความต้องการของตัวเอง การมีเป้าหมายที่ชัดเจน เปรียบเหมือนดาวดวงใหญ่ที่ใจอยากไปถึง 

แต่การหลงทางในกาแลคซี่ที่มืดมิด มีเพียงแสงสะท้อนของดวงอาทิตย์ที่ตกกระทบกับดวงดาว ทำให้เกิดแสงระยิบระยับเย้ายวนใจ การหลงทางจึงเกิดขึ้นได้ง่าย

กว่าจะรู้ตัวอีกที ก็ถูกเหวี่ยงออกจากวงโคจรไปไกลเสียแล้ว

กว่าจะดึงตัวเองเข้าวงโคจรเพื่อวิ่งไปหาดาวขดวงนั้นก็แสนยาก การลอยตัวปล่อยไหลไปตามชั้นบรรยากาศก็สบายดีแต่ไม่มีความสุขให้คว้าไว้ 

ไม่รู้เลยว่ามนุษย์อวกาศอย่างฉันจะลอยไปทางไหน...ไม่รู้เลย

#ไม่ชอบชีวิตตอนนี้เลย