ฤดูฝนปีนี้

ปีนี้ฝนตกเยอะตั้งแต่ต้นปีเลยค่ะ เยอะจนลืมไปเลยว่ามีฤดูร้อน เดี๋ยวพายุลูกนั้นลูกนี้ประดังประเดเข้ามาไม่มีหยุด เลยทำให้ต้นไม้ต้นเล็กต้นน้อยค่อนข้างร่าเริง เร่งออกใบชูคอ ให้สมกับที่รอคอยความชุ่มฉ่ำ คุณจำปีพี่ใหญ่ ซึ่งโดยปกติจะออกดอกหอมฟุ้งเดือนเมษา เจอฝนเข้าไปก็ไม่น้อยหน้า ออกใบดกแตกยอดอ่อนหนาคลุมสวน

คุณไชยาแตกยอดสวยมาก แต่ช่วงนี้ไม่เข้าครัวเลยต้องตัดทิ้ง ให้เขาแตกยอดใหม่

ก่อนที่จะรกไปมากกว่านี้ เลยเรียกช่างประจำมาตัด ด้วยความมืออาชีพ ไม่ถึง 20 นาทีก็เสร็จ พร้อมเก็บกวาดเรียบร้อย 

จริงๆแล้วปูถ่ายรูปตรงนะคะ แต่ต้นจำปีเอียง รอให้ฝนหยุดตก จะให้ช่างมาทำรั้วใหม่ พร้อมชั้นวางกระถางผักและจะทำโรงปลูกเห็ดเล็กๆด้วย เหลือกิ่งไว้สักหน่อย ไว้กรองแสงให้เจ้าต้นเล็กๆในกระถาง

ปีนี้เชยชมกลิ่นเจ้าได้เพียงหยิบมือ ทุกๆปีได้เป็นกระจาด ปูยกมาไว้หัวเตียงค่ะ กลิ่นหอมอ่อนๆทำให้นอนสบาย

เมื่อก่อนจะไม่กล้าเด็ดดอกไม้ เชื่อว่าดอกไม้อยู่บนต้นจะเหมาะกว่า แต่หลังจากเรียนรู้ธรรมชาติ การตัดดอกไม้จะช่วยถนอมอายุต้นไม้ได้ยืนยาวขึ้น 

สิ่งที่ชอบคือ แสงเข้าบ้านมากเลยค่ะ โดยปกติแล้วบ้านปูแสงเข้านิดเดียว ยิ่งคุณจำปีสูงใหญ่เท่าไหร่บ้านก็ยิ่งมืดเท่านั้น 

แต่ไม่เป็นไร ปูชอบมืดๆ  

เป็นคนอยากมีบ้านของตัวเองตั้งแต่เด็ก ชอบอ่านและซื้อหนังสือเกี่ยวกับบ้านและการตกแต่ง วาดฝันไว้ว่าหน้าตาจะออกมาเป็นอย่างไร  มาวันนึงมีบ้านเป็นของตัวเองก็พยายามทำออกมาให้ตรงกับที่เคยฝันไว้ให้มากที่สุด แต่ก็ไม่ง่ายและไม่ใช่อย่างที่คาดหวังเลย แต่ก็พยายามค่อยๆสร้างไป สาเหตุเพราะความต้องการไม่สิ้นสุดของตัวเองนี่แหล่ะ 

บ้านต้องเป็นกล่องอัญมณีแห่งชีวิต /เลอ กองบูซิเย่

ตอนนี้เริ่มอยากมีบ้านเดี่ยวหลังเล็กไป ท่ามกลางสวนใหญ่ อยากปลูก อยากสะสมต้นไม้ให้เยอะๆ  ยิ่งศึกษายิ่งรู้สึกว่า พรรณไม้มีอะไรน่าสนใจมากๆ อยากมีป่าเป็นของตัวเอง อยากมีป่าไว้ให้ลูกหลาน ยิ่งดู Life is fruity สารคดีชีวิตของคุณชูอิจิ สึบาตะ สถาปนิกชื่อดังที่ผันตัวมาสร้างมรดกแก่ลูกหลาน ผู้คน ด้วยป่า ชอบมาก ชอบจริงๆ ชอบการดำเนินชีวิต ความคิด ความรักที่มีต่อภรรยา อยากมีคู่ชีวิตแบบนี้ ❤️

หากมอบเงินทองให้ลุกหลานสักวันคงหมดไป แต่ถ้ามอบดินที่ดี ต้นไม้ที่กินได้ ลูกหลานจะมีกินไม่มีวันหมด /ชูอิจิ สึบาตะ

วันนี้ฝนตกทั้งวัน จะใช้บริการเดลิเวอรี่ก็เกรงใจคนขับ เลยค้นตู้เย็นทำอาหารทานเอง

ผัดเบคอนใส่ถั่วงอกและต้นหอมญี่ปุ่น

ช่วงนี้เครียดทั้งเรื่องงาน โควิด ความฝัน และความรักที่ยึดติดคาราคาซังมาร่วมปี ทำให้ใจหดหู่เกินกว่าจะเข้าครัว ต่อให้ถนัดแค่ไหนเมื่อรามือก็ไม่คุ้นชิน ผัดผักวันนี้รสชาติแค่พอให้ท้องไม่หิวเท่านั้น

บางทีการหลงระเริงกับสิ่งใหม่ก็ทำให้หลงทางจนลืมเป้าหมายชีวิตที่แท้จริง