ผู้ชายชื่อ จางจูวอน

 หายหน้าหายตาไปติดซีรีย์   moving มาได้สักพักใหญ่ มี 18 ตอนที่ดูเพลินๆจนไม่อยากให้จบ เป็นเรื่องของผู้มีพลังวิเศษโดยธรรมชาติ ที่ได้มาทำงานในองค์กรลับๆของรัฐบาล และถูกตามล่าจากรัฐบาลเช่นเดียวกัน  เรื่องไม่เน้นการไล่ล่าทั่วไปแต่เน้นเรื่องครอบครัวของผู้มีพลังวิเศษ ที่ต้องปกป้องครอบครัวของตัวเอง 

หนึ่งในนั้นคนที่เรารู้สึกชอบมากและตกหลุมรักจริงๆคือ จางจูวอน ชายร่างใหญ่ พลังเยอะ และที่สำคัญเป็นผู้มีพลังวิเศษในการเยียวยาร่างกายตัวเองอัตโนมัติ พูดง่ายๆคือ ต่อให้โดนยิง โดนฟันยังไง ไม่กี่วินาทีร่างกายก็กลับมาเป็นปกติราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

จางจูวอน เป็นเด็กบ้านนอกที่โตมากับนักเลงหัวไม้ ด้วยพลังที่มีทำให้เขาถูกครอบครัวทอดทิ้ง หัวหน้าแก๊งค์นักเลงรับเข้ามาเป็นน้องรัก ใช้เป็นไม้ตายในการสยบแก๊งนักเลงอื่นๆโดยรอบ พละกำลังอำนาจที่มี ใครต่อใครเรียกเขาว่า "สัตว์ประหลาด"  การเป็นน้องรักของหัวหน้าทำให้เขาคิดว่าแก๊งค์นี้คือครอบครัวมาตลอด ซื่อสัตย์ รัก สั่งให้ทำอะไรก็ทำชนิดไม่คิดชีวิต 

จนมาวันหนึ่ง เขาถูกหัวหน้าหักหลัง ถูกน้องร่วมสาบานทรยศชนิดที่ไม่คาดคิดว่าจะเกิดขึ้น ทำให้เขาเสียใจ เจ็บปวดมากขนาดยืนร้องไห้กลางถนน เพราะไม่รู้จะไปทางไหน ไม่มีที่ให้เขากลับไป  จน จีฮี สาวขายกาแฟขี่มอไซค์ผ่านมา 

" ผู้ชายตัวใหญ่ ยืนร้องไห้กลางถนน ใครเห็นก็ต้องสงสาร จะปล่อยผ่านไปได้อย่างไร " จีฮีกล่าว 

จีฮีเป็นสาวขายกาแฟซึ่งในบริบทเกาหลีใต้ช่วงปี 1990-2000s คือการขายบริการทางเพศในรูปแบบสาวกาแฟที่เสริฟกาแฟถึงห้องพัก  ความสำพันธ์ระหว่างเขาสองคนเกิดขึ้น นักเลงบ้านนอกผู้ใสซื่อเมื่อตกหลุมรักก็พยายามจีบ เป็นชายที่สุภาพต่อหน้าสาวที่ตนแอบรัก จีฮีประทับใจความสุภาพนั้น 

หลังจากถูกตามล่าจากเหล่าอันธพาล จนทำงานให้องค์กรลับของรัฐบาล เมื่อตนมีความมั่นคงขึ้นจึงได้ตามหาจีฮีอีกครั้ง

จีฮี: “ไม่เจอกันนานมากๆ” จางจูวอน: “ผมมีเรื่องต้องทำน่ะครับ” จีฮี: “นึกว่าหลงทางอีก หลงเก่งสุด แต่ก็ยังมานี่ได้นะคะ” จางจูวอน: “ก็ยังหลงเก่งอยู่เหมือนเดิมครับ แต่ผมพยายามตามหาคุณจีฮี” จีฮี: “โรแมนติกจัง”    

ทั้งสองรักกัน ใช้ชีวิตร่วมกัน คอยสนับสนุนกันและกัน ความสุขของจีฮีคือการที่ชายคนรักของเธอมีชีวิตกลับมาบ้าน  ความสุขของจูวอนคือการมีบ้านที่มีจีฮีให้กลับ 

ประเพณีครอบครัวคือทุกๆเดือนจะมีวันกินเนื้อ 1 วัน มีรอบวันกินเนื้ออยู่วันหนึ่งที่จูวอนบอกว่าไม่สามารถกลับมากินได้เพราะติดภารกิจ ขอเลื่อนเป็นวันอื่น จีฮีบอกไม่ได้ วันนี้วันกินเนื้อของเราแค่เดือนละครั้งอย่าผิดนัดได้ไหม จูวอนรู้สึกงี่เง่าจึงได้มีการทะเลาะกันกันเกิดขึ้น 

" มันไม่ใช่วันกินเนื้อย่างที่คุณเข้าใจ มันคือวันไข่ตก คุณรู้ใช่ไหมว่าก่อนหน้านี้ฉันทำอาชีพอะไร ฉันไม่กล้าและอับอายที่จะขอมีลูกกับคุณตรงๆได้ ฉันอยากมีมาตลอด ลูกที่ใจดีเหมือนคุณ "  จีฮีกล่าวอย่างเจียมตัว

การทะเลาะครั้งนั้นเป็นครั้งแรก ครั้งเดียว ครั้งสุดท้ายในชีวิตคู่

ทั้งสองมีลูกสาวด้วยกัน หน้าตาเหมือนแม่ แข็งแรงเหมือนพ่อ ชีวิตที่เพียบพร้อมมีความสุขมีเพียงแต่ในนิทาน ไม่นานจีฮีเกิดอุบัติเหตุพร้อมลูกสาว แน่นอนว่าลูกสาวรอดชีวิตและจีฮีเสียชีวิต

จูวอนร่ำไห้ราวใจจะขาด ขาดแล้วแสงสว่างในชีวิต ขาดแล้วที่พักพิง ขาดแล้วบ้านให้กลับ  แต่ต้องมีชีวิตอยู่ต่อเพื่อดูแลลูกที่เป็นดั่งแก้วตาดวงใจ 

..................

เป็นคนเซนซิทีฟกับความรักแบบนี้มาก โดยเฉพาะความรัก ความซัพพอร์ทจากครอบครัวแบบนี้ จูวอนไม่ได้หล่อ รวย เท่ ฉลาด เป็นเพียงชายคนนึงที่รักผู้หญิงคนหนึ่งอย่างซื่อตรง จริงแท้ ไม่เล่นเกม ไม่ซับซ้อน โดยไม่สนว่าอดีตของเธอคืออะไร รักที่เธอเป็นเธอ   รักที่พร้อมปกป้อง ดูแล ทะนุถนอม ให้ความสำคัญ เสียสละ  คือเป็นความรักที่เรียบง่ายแต่แท้จริง  

ในชีวิตคนเราจะมีอะไรดีไปกว่าการได้รักและรับรักใครสักคนอย่างปลอดภัย