มีนาคม

ฉันไม่ชอบเดือนมีนาคมเท่าไหร่นัก
...
...
...

คุณรู้ไหมว่าคนเรามักมีปฏิกิริยาปกป้องตัวเองจากความหวาดกลัวเสมอ

ยังไงเหรอคะ...ฉันเอียงคอถาม

เวลาที่คุณบอกว่าไม่ชอบอะไร นั่นเพราะลึกๆแล้วคุณกำลังหวาดกลัวสิ่งนั้น
เช่น เวลาที่คุณบอกว่าไม่ชอบแมว นั่นเพียงเพราะคุณแค่กลัวการใจอ่อนเปิดรับใครเข้ามา เวลาที่คุณบอกว่าไม่ชอบการผูกมัด นั่นเพราะลึกๆแล้วคุณกลัวความสัมพันธ์ที่ล้มเหลว
หรือ
เวลาที่คุณบอกเกลียดการแต่งงาน นั่นเพราะคุณไม่รู้สึกไม่ปลอดภัยในชีวิตคู่ก็เท่านั้นเอง

แล้วการที่ฉันบอกว่าไม่ชอบคุณ นั่นเพราะว่าฉันกำลังกลัวการตกหลุมรักคุณเหรอคะ?

เปล่า ... เป็นเพราะคุณกำลังหลงรักผมอยู่ต่างหาก

.........................................................................................

เกลียดอะไร ลึกๆแล้วใจมักโหยหาสิ่งนั้น

หวานทีละนิดก็พอ

อากาศเริ่มเย็นตัวลง ร่างกายต้องการความหวาน
มันเป็นปฏิกิริยาอัตโนมัติ เมื่อร่างกายเริ่มเย็นเป็นหยิน จึงต้องการหยางมาสมดุล

ฉันนั่งจิบชอคโกแลตอุ่นในบ่ายวันหนึ่ง ร้านกาแฟที่คุ้นเคย
พลางคิดถึงใครสักคน

เขาคนนั้นสูงโปร่ง ยงโย่อยู่หน้าเตาเพื่อชงเครื่องดื่มร้อนๆให้ฉัน
นมเริ่มอุ่นในหม้อใบเล็ก   เขาจึงค่อยหย่อนชอคโกแลตแสนเข้ม
ละเลียดเวลาในการคน เพื่อให้เข้ากันดี 

ฉันชอบกิริยานั้น

พอได้ที่แล้วจึงเทใส่แก้วแล้วยื่นให้ฉัน

ไม่หวานเลย เติมน้ำตาลหน่อยสิ
อย่าเลย เท่านี้ดีแล้ว

หวานมากไม่ดี หวานเกินไปร่างกายเสพติดจะเลิกยาก ไม่ดีต่อสุขภาพ
เขาพล่ามบ่นอีกยาว

.....

แล้วเราก็ห่างกันบนความสัมพันธ์ที่ไม่ชัดเจน
อาจเป็นฉันก็ได้ที่ไม่เรียกร้องความชัดเจนนั้น

เราจากกันบนความชาชิน เบื่อหน่าย ไม่เรียกร้อง ไม่ฟูมฟาย
ไม่มีความโรแมนติคใดๆให้เสียดาย

จริงอย่างที่เขาบอก


ความหวานบางครั้งก็อันตราย
ถ้าไม่รู้จักหักห้ามใจให้พอดี

แต่ความสัมพันธ์ที่แห้งเผือดก็ไม่อาจเติมเต็มความรู้สึกได้เช่นกัน

.....................................................................................................

ห้วงเวลาหนึ่งที่นึกถึง