Make it With you...

 บางทีก็บังเอิญเจอเพลงเพราะจากหนังที่เราไม่สนใจตั้งแต่แรก
แปะไว้ฟัง

พรุ่งนี้ผมจะเดตกับเธอคนเมื่อวาน - Tomorrow I will date with Yesterday's You

5/10

อาจเพราะต่อมโรแมนติกได้หดหายไปจากจิตใจ พักหลังๆมานี้การดูหนังรักโรแมนติกกลับไม่สวยงามตรึงใจสักเท่าไหร่  แทนที่ตัวเราจะดู ซึ้งไปกับเนื่อเรื่อง อินไปกับตัวละครก็พอ กลับดูด้วยความสงสัย  พร้อมกับการตั้งคำถามของความเป็นไปได้ ที่มันควรขะเกิดขึ้นจริงๆ พูดง่ายๆว่า จับผิดนั่นแหล่ะ
................................................

TIWDYY  เปิดตัวมาการปรากฎตัวของนางเอกในชีวิตที่แสนจะธรรมดาของพระเอก รักแรกพบพุ่งเข้าใส่พระเอกอย่างจังจนต้องตามไปขอเมลล์เพื่อใช้ติดต่อ (ม่อชิบหาย)  ความสัมพันธ์รุดหน้าไปอย่างรวดเร็ว  พวกเขาเจอกัน ดีต่อกัน ใส่ใจกัน รักกัน ความรักสวยงามจนกระทั่งพระเอกมารู้ความจริงว่า เอมิของเรานั้นมาจากโลกข้างๆกัน   โลกที่ประตูมิติชนกันทุกๆ 5 ปี และประตูจะเปิดอยู่เพียงแค่ 30 วันเท่านั้น

ปัจจุบันทั้งคู่อายุ  20 ปี
อีก 5 ปีข้างหน้านั้น  เธอจะอายุ  25  แต่เขาจะ 15  ปี
อีก 10 ปีข้างหน้า     เธอจะอายุ  30   แต่เขาจะ  10  ปี

อีก 15 ปีข้างหน้า     เธอจะอายุ  35  แต่..เขาจะอายุแค่  5 ปี
ในไทม์ไลน์ของเขาก็เช่นกัน

โลกข้างๆกันที่ "เวลาเดินทางสวนทางกัน"  - วันพรุ่งนี้-ของเธอ คือ -เมื่อวานนี้ - ของเขา    -พรุ่งนี้-ของเขา คือ -เมื่อวานนี้- ของเธอ ....

นั่นหมายความว่า

จูบแรกระหว่างเรา                        คือ    จูบครั้งสุดท้ายของเธอ
การเรียกชื่อเล่นของกันครั้งแรก     คือ     การเรียกชื่อครั้งสุดท้ายของเธอ
การทำอาหารให้ทานครั้งแรก        คือ     นั่นคือการทำอาหารให้เค้าทานเป็นครั้งสุดท้าย

การจับมือกันครั้งแรก                   คือ     การจับมือครั้งสุดท้ายของพวกเขา

ช่วงแรก 

หนังจะพาเราไปรู้จักเอมิ ผ่านตัวละคร  ทะกะโตชิ  เราจะเห็นว่าเอมิงดงาม ละมุน แสนดี อ่อนหวานมากกกก มากจนไม่น่าเชื่อว่าจะมาหลงรักชอบพอผู้ชายอย่างทะกะโตชิได้ เราจะได้รู้สึกเลยว่าพระเอกมีความสุขแค่ไหนที่มีนางเอกเข้ามาในชีวิต ช่วงแรกที่เราดูเราจะรู้สึกแบบพระเอกที่รู้สึกประดักประเดิดในการแสดงออกของนางเอก  นางเอกขี้แยได้ทุกเรื่อง ร้องไห้เกือบตลอดเวลาที่อยู่กับพระเอก  แต่ก็นั่นแหล่ะช่วงโปรโมชั่นพระเอกเลยไม่สนใจตรงนี้สักเท่าไหร่กลับเห็นเป็นเรื่องปกติ คนดูอย่างเราก็เช่นกัน

พาร์ทนี้เราจะไม่ค่อยอินกะพระเอกสักเท่าไหร่ เพราะเรารู้สึกว่า พระเอกแม่งน่าม่อ โชคดีได้แฟนสวย แถมแสนดี อะไรๆมันดูดีดูง่ายจนพระเอกไม่พยายามอะไรเลย ....



ช่วงกลาง

หนังเริ่มเปิดเผยถึงที่มาของเอมิ จุดมุ่งหมาย  เป้าหมาย และโลกที่อยู่ข้างๆกัน ตอนนี้แหล่ะที่เราเริ่มอินในเนื้อเรื่องเพราะเอมิคนเดียว เอมิมาเพื่อมาเจอทะกะโตชิ   มาเพื่ออยู่ด้วยกัน ใช้ชีวิตในช่วงนี้ด้วยกัน  เพราะฉะนั้นในช่วงแรกที่เราเห็นเอมิร้องไห้เกือบตลอดเวลานั้นเราจะมาเข้าใจในจุดนี้  ความแสนดี อ่อนหวานที่เราเห็นถูกบรรจงสร้างเพื่อความทรงจำที่ดีที่สุด เราจะเห็นความพยายามของเอมิที่ทำทุกวันให้ดีเพราะข้อจำกัดทางเวลา  และการระมัดระวังที่สุดที่จะไม่ให้มีเหตุการณ์
อะไรมาทำลายปัจจุบันที่เชื่อมโยงไปอนาคตได้ จนมันดูน่า....อึดอัด  และตรงนี้แหล่ะที่เราหันมาเห็นใจทะกะโตชิ   เพราะถ้าเป็นเรา เราไม่รู้เลยว่าที่เอมิแสนดี ดูดี ขนาดนี้มาจากที่เป็นตัวตนจริงๆหรือเพราะความพยายามที่ไม่อยากเปลี่ยนแปลงประวัติศาสตร์เรื่องราวของตัวเอง   เวลาเอมิจะทำอะไร ทุกอย่างต้องเหมือนในสมุดโน๊ตเป๊ะๆ  .... แต่ถึงกระนั้นพอเราเข้าใจการกระทำของนางเอก  เราก็รู้สึกเห็นใจจนน้ำตาแทบไหล

พาร์ทนี้เราชอบและเอ็นดูในตัวเอมิมาก  ต้องมีความพยายามแค่ไหน ถึงจะเข้าใจและทำใจให้ทุกอย่างหมุนไปตามครรลองของมันเพื่อที่จะไม่เปลี่ยนอนาคตหรืออดีต


ช่วงสุดท้าย

หนังพาเราเข้าใจ"โลกข้างๆกัน"มากขึ้น  และทำให้เราเข้าใจในความพยายามของเอมิ  จริงแล้วๆเอมิไม่ได้เดินทางจากอนาคต(พระเอก)เพื่อมามีความรัก แต่ทั้ง ทะกะโตชิ และ เอมิ คือพรหมลิขิตของกันและกัน  เมื่อตอนที่ ทะกะโตชิ อายุได้ 5 ขวบ เอมิที่อายุ 35 ปีได้เดินทางมาพบ ทะกะโตชิ  เป็นครั้งสุดท้าย และได้ช่วยชีวิตพระเอกไว้  เมื่อประตูมิติหมุนมาเจอกันในอีก 5 ปีต่อมา เอมิอายุ 30 ได้เดินทางมาหา ทะกะโตชิ  ในอายุ 10 ขวบเพื่อที่จะปูเรื่องราวให้ทั้งสองได้พบกันในอีก 10 ปีข้างหน้า  เอมิเดินทางมาที่โลกของเราทุกครั้งที่ครบรอบ 5 ปี เพื่อทำทุกอย่างให้เขา 2 คนได้รักกันในช่วงที่เหมาะสม

  รวมถึงพ่อพระเอกของเรา เมื่อเวลาผ่านไป 5 ปี เขาอายุ 25 ปีได้เดินทางไปรอเอมิในวัย 15 ปีที่มาเที่ยว(ครอบครัวของเอมินี่รู้สึกชื่นชอบโลกของเรามา มาทุกๆรอบเลย) พร้อมทั้งเล่าเรื่องต่างๆที่เกิดขึ้นให้ฟังอย่างละเอียด เพื่อที่เอมิ จะได้เดินทางมาหาเขาในอีก 5 ปีข้างหน้าเมื่อตอนที่เขาอายุ 20  และเมื่อตอนที่เขาอายุ 35 ปี เขาได้ช่วยชีวิตเอมิที่อายุ 5 ขวบจากการถูกระเบิดในงานเทศกาลและนั่นคือจุดเริ่มต้นความสัมพันธ์ระหว่างเขา 2 คน

งงใช่ไหม?....... ไปดูกันเอาเองเถิดนะ อาจจะเข้าใจได้ง่ายกว่า


ข้อขัดใจ

1. ในระหว่างที่ดูนั้น ในหนังไม่ได้บอกเลยว่า นางเอกมาจาก โลกข้างๆ ได้ยังไง และการกลับก่อนเที่ยงคืนจะมีผลยังไง และทำไมต้องกลับในเวลาเที่ยงคืน กลับยังไง ไปที่ไหน พักที่ไหน นอนยังไง ... นี่คือไม่มีคำตอบให้เลย ครั้นจะให้มองผ่านก็ทำได้แต่มันคาใจไง

2. ในหนังนั้น พระเอกพุ่งเข้าหานางเอกมาก เหมือนชายน่าม่อทั่วไปเวลาเจอสาวที่สวยถูกใจสักคน คือพระเอกตกหลุมรักนางเอกเพราะหน้าตา แถมระยะเวลาเวลาแค่ 30 วัน สำหรับเรามันคือช่วงโปรโมชั่น มันไม่มีเหตุผลอะไรที่จะซึ้งหรือเห็นใจในตัวพระเอกสักเท่าไหร่ ในหนังอ่อนตรงนี้

3. ขัดใจมากกกกกกกกกก เมื่อรู้ว่าเวลาความรักของ 2 คนมีขีดจำกัด แต่ทั้ง 2 คนใช้เวลาได้ไม่คุ้มเลย ไม่เต็มที่ ไม่อยู่กับปปัจจุบัน ในวันสุดท้ายของนางเอก แต่เป็นวันแรกที่เจอพระเอกนั้น ถ้าเป็นเรา เราจะทำทุกอย่างให้อยู่กับพระเอกได้นานที่สุด เก็บเกี่ยวให้มากที่สุด ก่อนที่พรุ่งนี้จะไม่ได้เจอเขาอีกแล้ว

4. ไม่เห็นความพยายามอะไรในตัวพระเอกเลยสักอย่าง  ทุกอย่างปล่อยไหลไปเท่านั้น

5. ทำไมเอมิไม่บอกให้ทะกะโตชิ ซื้อล๊อตเตอร์รี่ รู้แหล่ะว่าอาจมีผลกับการเปลี่ยนแปลงอนาคต แต่บอกเลขที่ 2 ตัว 3 ตัวก็ได้นี่  นี่เป็น ทะกะโตชิ  จะแอบโกรธนะ  


ข้อถูกใจ

1. โซตะ นานะ คือความดีงามในเรื่องนี้ การแสดงที่สมูท สายตาห่วงหาที่เต็มไปด้วยความรักมันซึ้งใจจริงๆนะ แต่รู้สึกลึกๆว่าโซตะหล่อไปกับบทของทะกะโตชิ 

2. คอสตูมดี
3.เพลงเพราะ


เพราะใช้เหตุผลในการดูหนังรักมากเกินไปเลยเป็นความผิดพลาดอย่างนึง

หนังดีนะ เล่าเรื่องได้ไม่งง และการแสดงที่ไหลลื่นทำให้อดยิ้มพร้อมน้ำตาที่หางตานิดๆ

.......................................................................................................................................................................

ในส่วนของนิยายนั้น เราให้  8/10 

เพราะหนังสือไขข้อข้องใจ ไขความตะขิดตะขวงใจให้หมดเปลือก และเติมเต็มความรู้สึกที่หายไป เราเลยอินกับในหนังสือมากกว่าในส่วนของภาพยนต์  อ่านจบนี่ความอิ่มเอิบไหลวนในหัวใจ จนต้องปล่อยให้น้ำตาไหลออกมา

เรื่องราวเหมือนในหนังเลย เพียงแต่ฉบับนิยายนั้น  รอบเวลาที่ชนกันจะอยู่ที่ 40 วัน  สำหรับเราแล้ว 40 วันมันไม่มากหรือน้อยไป (30วันแบบในหนังทำให้เรารู้สึกถึงความพอดีแบบรอบเดือนเกินไป)   เราได้รู้ว่าประตูข้ามโลกนั้นอยู่ที่ไหน และการข้ามมาโลกเรานั้นข้ามาได้ยังไง นางเอกพักที่ไหน และทำไมต้องกลับก่อนเที่ยงคืน ทุกอย่างไขข้อข้องใจ เลยทำให้เราอินได้ไม่ยาก

ช่วงแรก

หนังสือยังคงเล่าผ่านมุมมองตัวละคร ทะกะโตชิ  อยู่เช่นกัน เพียงแต่เล่าพื้นเพนิสัยในการเป็นคนขี้อาย ไม่กล้า ขาดความมั่นใจและขี้วิตกกังวลของตัวพระเอก การเจอกันในรถไฟครั้งแรกนั้น ทะกะโตชิ ของเราไม่ได้พุ่งเข้าหาเอมิเลย แต่เป็นการแอบมองอยู่ไกลๆและนานๆ ไม่กล้าแม้แต่จะเฉียดไปใกล้  คิดมาก และกังวล

** นี่อ่านไปยังรำคาญไป ไม่ชอบผู้ชายในลักษณะนี้สักเท่าไหร่

จนกระทั่งคิดในใจว่า ถ้าเธอลงรถไฟป้ายหน้านี้ (หลังจากนั่งเลยป้ายไปไกลโข เพราะอยากแอบมองเอมินานๆ แต่ก็ยังไม่กล้าลงมืออะไร) เราจะเข้าไปคุย เพราะมันคือพรหมลิขิต และแน่นอนว่าเอมิลงสถานีนั้น พระเอกของเราถึงได้กล้าเข้าไปคุย และแน่นอนว่านั่นคือความตั้งใจของเอมิแต่แรก

เอมิในนิยายนั้น ฉลาด เข้มแข็ง เธอไม่ปล่อยให้เสียเวลาผ่านไปอย่างไร้ค่าแม้แต่นาทีเดียว ความสัมพันธ์ในวันแรกของพระเอกจึงรุดหน้าและลื่นไหล พระเอกของเราจะรู้สึกพิเศษบางอย่างอยู่เนืองๆเวลาอยู่กับนางเอก  เป็นความคุ้นตา ความรู้สึกผูกพันธ์  เราจะรู้สึกถึงความสุข ฉงนสงสัย  แปลกใจ ผ่านทะกะโตชิ เช่นเดียวกัน 
ช่วงกลาง

ช่วงที่เอมิบอกความจริง ในหนังสือนั้นการบอกความจริงให้กับทะกะโตชิ รับรู้นั้นมันจริงมาก คือการหายตัวไปต่อหน้านี่แหล่ะ เธอจะได้รู้ว่าฉันไม่ได้โกหก พร้อมทั้งสารพัดหลักฐานที่เตรียมมาอย่างดีและเราจะได้เริ่มต้นกันใหม่สร้างประวัติศาสตร์ไปพร้อมกัน  ในพาร์ทนี้ ในหนังสือกับในหนังไม่ต่างกันมาก ทั้งคู่พยายามทำทุกอย่างให้ดีที่สุด เพื่ออนาคต(หรืออดีต?) เราจะเข้าใจในตัวเอมิ  รับรู้ได้ถึงความรัก  ความเข้มแข็ง ความพยายาม และความเศร้าตลอดเวลา และสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดที่ ความทรงจำของทั้งคู่สวนเวลากัน แต่มันไม่สำคัญหรอก เพราะถ้าเรารักใครสักคน เราก็รักเค้าในตัวตนของเค้าอยู่ดี


" เพราะมีเหตุการณ์เหล่านั้น เราสองคนถึงได้มาเจอกันในตอนนี้ เราช่วยชีวิตซึ่งกันและกันที่ปลายแต่ละด้านของแกนเวลาที่เดินสวนทางกัน กลายเป็นเหตุและผลที่ไม่รุว่าสิ่งไหนเกิดขึ้นก่อนสิ่งไหนเกิดขึ้นทีหลัง ชะตาลิขิตแสนพิเศษทำให้เราได้มาเจอกันในตอนนี้ซึ่งเราทั้งคู่มีอายุ 20 ปี

เราทั้งสองถูกผูกพันกันอย่างลึกซึ้งด้วยอดีต ปัจจุบัน และอนาคตของกันและกัน และสิ่งที่เชื่อมเราไว้ทั้งคู่คือ พรหมลิขิต"


ช่วงสุดท้าย

ในหนังสือจะพาเราย้อนไปในอดีตของทะกะโตชิ  ตอนเป็นเด็กอายุ 5 ขวบที่ถูกช่วยชีวิตจจากเอมิ  ตอนอายุ 10 ขวบที่เอมิมาให้กำลังใจในการใช้ชีวิต  ตอน 15 ที่เอมิโผล่มาดูอยู่ห่างๆ  เพราะฉะนั้นสำหรับทะกะโตชิ ในวัย 20 นั้นไม่ได้เพิ่งเจอหรือตกหลุมรักแรกพบเอมิ แต่เป็นความคุ้นตา คุ้นชินอยู่ในความทรงจำ 
ส่วนเอมิก็เช่นกัน การถูกทะกะโตชิ ช่วยชีวิตตอนอายุ 5 ขวบนั้น ทำให้เกิดรักแรกพบขึ้น มันตราตึง อบอุ่นในหัวใจ จนทำให้รบเร้าครอบครัวให้พามาเที่ยวที่โลกของเราทุกๆ 5 ปี  และการมาแต่ละครั้งการได้พบทะกะโตชิ ยิ่งสร้างความรัก ความเชื่อมั่นในตัวทะกะโตชิ มากขึ้นเรื่อยๆ จนเมื่อรู้ความจริงว่า ทะกะโตชิ  คือคนรักของตนในวัย 20  เอมิจึงวางแผนทุกอย่างให้ทุกอย่างออกมาเพอเฟคเพื่อความรักของเขา 2 คนจะดีที่สุด
**มาถึงตอนนี้เรารู้สึกได้ถึงการไม่ยุติธรรมเล็กๆว่า  เอมิรู้ทุกอย่าง เตรียมตัว เตรียมใจมาเป็นอย่างดี แต่ทะกะโตชิ นั้นไม่รู้อะไรเลย ได้แต่ยอมรับทำใจเท่าทันในปัจจุบันเท่านั้น ..... มันโหดร้ายเกินไป


.................................................................................................

จู่ๆก็เกิดความสงสัยขึ้นมา

ชะตาลิขิตของทั้งสองคนที่เกิดขึ้นนี้ มันกลายเป็นมิติของเวลาอีกทอดนึงใช่หรือไม่  นั้นหมายความว่า ชีวิตของเขาทั้งสองคนจะไม่ได้สิ้นสุดลงแค่รอบเดียว แต่เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำอีก วนแล้ววนอีก เป็นอสงขัยเวลา ไม่ว่าทะกะโตชิ จะเกิดอีกสักกี่รอบ ก็ต้องมีเอมิเข้ามาช่วยชีวิต กำหนดชีวิตให้ต้องเจอกันในวัย 20  อยู่ตลอด... 


          อย่างนี้เขาไม่เรียกพรหมลิขิตแล้วนะ ....เขาเรียกเอมิลิขิต

พอมาถึงตอนนี้กลายเป็นว่า ต่างคนต่างทำทุกอย่างเพื่อตัวเอง  กลายเป็นความเห็นแก่ตัว ความจมปลัก และห่วงรัดตัวเองไม่ให้ไปไหน .....

บางทีฉันก็คิดเยอะเกินความจำเป็นแฮะ  .....

ฉันว่าเพลงนี้เหมาะกะเรื่องนี้มาก เวลาที่เรารอให้มันหมุนมาเจอกันอีกครั้ง ....