โอ้ใจเอ๋ย

เพราะความรักไม่เคยอยู่บนของความมีเหตุมีผล
เราเลยไม่สามารถคาดเดาความรู้สึกของใครด้วยเหตุผล


ฉันนั่งมองหญิงสาวยื่นดอกไม้ดอกหนึ่งให้แก่ชายหนุ่ม

" ฉันปลูกเองเลยนะ " หญิงสาวกล่าว
" ขอบคุณฮะ "        ชายหนุ่มตอบแต่ไม่เอื้อมมือมาหยิบดอกไม้นั้น


หญิงสาวยิ้มนั่งนิ่งยื่นดอกไม้ ชายหนุ่มยิ้มตอบพลางจิบกาแฟ
ทั้งสองตกอยู่ในความเงียบงัน
ไม่มีใครพูดอะไรกัน

................................

หญิงสาวถอนหายใจเสียงดัง ชายหนุ่มมองหน้า

" คุณเป็นอะไร " เขาถาม
" ฉันอึดอัด "  เธอตอบ

" ฉันไม่ชอบความเงียบแบบนี้  ฉันไม่ชอบที่คุณทำเป็นไม่รู้ว่าฉันชอบคุณ ฉันเบื่อที่จะต้องเรียกร้องความสนใจจากคุณ ฉันเกลียดตัวเองที่งี่เง่าโดยเฉพาะเรื่องของคุณ "  สารพัดความรู้สึกทางลบพรั่งพรูออกมาจากปากของหญิงสาว  

" ผมแค่ไม่รู้ว่าคุณชอบผม " เขาตอบ

และไม่มีใครพูดอะไรอีก  ความเงียบสงัดก็เข้ามาปกคลุมบรรยากาศ มันช่างน่าอึดอัด สักพักนึงทั้งสองคนก็เดินออกจากร้านไป

.................................

ฉันมองตามเงียบๆพลางฉุกคิดได้ว่า

" บางครั้งความเงียบมันช่างน่ารำคาญเสียจริงๆ "