confusion

หลายวันมานี้ ฉันกำลังคิดอะไรบางอย่าง
บางอย่างที่มันพลุกพล่านในใจ อยากปลดปล่อย

.....

ฉันกำลังนั่งอยู่ริมแม่น้ำ ที่ไม่มีแม้แต่น้ำหยดเดียว
ฉันนั่งดูมันอยู่นาน เพราะลังเลที่จะก้าวข้ามไปยังฝั่งอีกฝั่งนึง
แม่น้ำไม่ได้กว้างใหญ่ขนาดที่เดินไปไม่ได้
แต่ไม่ได้เล็กจนเดินข้ามไปง่ายๆ
ฉันลังเล สับสน กระวนกระวาย
คำถามหลายๆอย่างผุดขึ้นในใจ

ทำไมฉันถึงต้องข้ามไป....?

ที่ที่ฉันอยู่ตอนนี้ ใครๆก็บอกว่าดีแล้ว
พื้นหญ้าเขียวชอุ่ม ดอกไม้บานไสว
เสียงนกร้องเจื้อยแจ้ว
พร้อมกับแสงแดดอ่อนๆอันแสนหวาน
แล้วฉันจะข้ามไปอีกฝั่งทำไมกัน

ฝั่งทางโน้น ฉันเห็นไม่ชัดเจนนัก
แต่สัณชาตญาณในตัวฉันมันปลุกเล้า...
- เดินทางสิ เธอต้องเดินทางนะ -
เสียงมันดังอยู่ในโสตประสาทตลอดเวลา

ฉันทิ้งกายลงนอนบนพื้นหญ้าสีเขียวนั้น
มันไม่ได้อ่อนนุ่มสักเท่าไหร่ เพราะมันเป็นหญ้าเทียม
ดอกไม้ที่ใครๆมองว่าสวยงาม มันก็แค่ดอกไม้พลาสติก
สิ่งที่คนมองเห็นว่าดี ที่แท้มันแค่ภาพลวงตา

ฉันหลับตาพร้อมกับคิดถึงการผจญภัย
มันน่าสนุก น่าค้นหา และอาจบอบช้ำ
แต่อย่างน้อยๆฉํนยังได้สัมผัสมันด้วยตัวเอง
ไม่ใช่เสียงจากคนอื่น

แล้วฉันก็คิดได้ว่า

ฉันอยากเดินทาง
ฉันควรออกเดินทาง
ฉันจะต้องออกเดินทาง

...
...



เร็วๆนี้